sentus
sentus
From Proto-Indo-European *ksen-, extended from *kes- (“to scratch, itch”). Cognate with Latin sentis (“thorn”), Ancient Greek ξαίνω (xaínō).
sentus (feminine senta, neuter sentum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sentus | senta | sentum | sentī | sentae | senta | |
Genitive | sentī | sentae | sentī | sentōrum | sentārum | sentōrum | |
Dative | sentō | sentō | sentīs | ||||
Accusative | sentum | sentam | sentum | sentōs | sentās | senta | |
Ablative | sentō | sentā | sentō | sentīs | |||
Vocative | sente | senta | sentum | sentī | sentae | senta |