skłóć

Hello, you have come here looking for the meaning of the word skłóć. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word skłóć, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say skłóć in singular and plural. Everything you need to know about the word skłóć you have here. The definition of the word skłóć will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofskłóć, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Old Polish

Etymology

From s- +‎ kłóć. First attested in 1455.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /skɫɔːt͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /skɫot͡ɕ/

Verb

skłóć pf

  1. to pierce
    • 1868 [1471], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego, volume XV, page 123:
      Jacobus recognovit, quia in domo... Guncerz..., in qua sedet edilis suus al. dwornik Sień, vidit postes et hostia violenter seccata et perforata al. zsieczone, złamane i sk[ł]ote
      [Jacobus recognovit, quia in domo... Gunczerzs..., in qua sedet edilis suus al. dwornyk Szyen, vidit postes et hostia violenter seccata et perforata al. sszyeczone, zlamane y *skothe]
  2. to kill by piercing
    • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka), 19, 13:
      Kaszdi, genszebi szyø dodknøl gory, szmyerczyø vmrze. Røcze gego nye dodknø sze gori, ale kamyenym obrzuczon bødze albo *skot *bodze (confodietur) osøkamy
      [Każdy, jenżeby się dotknął gory, śmiercią umrze. Ręce jego nie dotkną sie gory, ale kamienim obrzucon będzie albo sk[ł]ot będzie (confodietur) osękami]

Descendants

  • Polish: skłuć

References

  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(skłuć) skłóć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

Verb

skłóć

  1. second-person singular imperative of skłócić

Verb

skłóć pf

  1. (transitive, reflexive) Obsolete form of skłuć.