From Old Norse slíta, from Proto-Germanic *slītaną.
slíta (third person singular past indicative sleit, third person plural past indicative slitu, supine slitið)
| Conjugation of slíta (group v-35) | ||
|---|---|---|
| infinitive | slíta | |
| supine | slitið | |
| participle (a26)1 | slítandi | slitin |
| present | past | |
| first singular | slíti | sleit |
| second singular | slítur | sleitst |
| third singular | slítur | sleit |
| plural | slíta | slitu |
| imperative | ||
| singular | slít! | |
| plural | slítið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
From Old Norse slíta, from Proto-Germanic *slītaną.
slíta (strong verb, third-person singular past indicative sleit, third-person plural past indicative slitu, supine slitið)
| infinitive (nafnháttur) |
að slíta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
slitið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slítandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég slít | við slítum | present (nútíð) |
ég slíti | við slítum |
| þú slítur | þið slítið | þú slítir | þið slítið | ||
| hann, hún, það slítur | þeir, þær, þau slíta | hann, hún, það slíti | þeir, þær, þau slíti | ||
| past (þátíð) |
ég sleit | við slitum | past (þátíð) |
ég sliti | við slitum |
| þú sleist | þið slituð | þú slitir | þið slituð | ||
| hann, hún, það sleit | þeir, þær, þau slitu | hann, hún, það sliti | þeir, þær, þau slitu | ||
| imperative (boðháttur) |
slít (þú) | slítið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| slíttu | slítiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að slítast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
slitist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slítandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég slíst | við slítumst | present (nútíð) |
ég slítist | við slítumst |
| þú slíst | þið slítist | þú slítist | þið slítist | ||
| hann, hún, það slíst | þeir, þær, þau slítast | hann, hún, það slítist | þeir, þær, þau slítist | ||
| past (þátíð) |
ég sleist | við slitumst | past (þátíð) |
ég slitist | við slitumst |
| þú sleist | þið slitust | þú slitist | þið slitust | ||
| hann, hún, það sleist | þeir, þær, þau slitust | hann, hún, það slitist | þeir, þær, þau slitust | ||
| imperative (boðháttur) |
slíst (þú) | slítist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| slístu | slítisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
slitinn | slitin | slitið | slitnir | slitnar | slitin | |
| accusative (þolfall) |
slitinn | slitna | slitið | slitna | slitnar | slitin | |
| dative (þágufall) |
slitnum | slitinni | slitnu | slitnum | slitnum | slitnum | |
| genitive (eignarfall) |
slitins | slitinnar | slitins | slitinna | slitinna | slitinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
slitni | slitna | slitna | slitnu | slitnu | slitnu | |
| accusative (þolfall) |
slitna | slitnu | slitna | slitnu | slitnu | slitnu | |
| dative (þágufall) |
slitna | slitnu | slitna | slitnu | slitnu | slitnu | |
| genitive (eignarfall) |
slitna | slitnu | slitna | slitnu | slitnu | slitnu | |