snerta

Icelandic

snerta (weak verb, third-person singular past indicative snerti, supine snert)

(with accusative) to touch
Ég vaknaði þegar hún snerti öxlina mína.
I woke up when she touched my shoulder.
to regard, to concern, to affect
Hvað þetta atvik snertir höfum við ákveðið að reka þig ekki.
As regarding this incident we have decided not to expel you.

snerta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að snerta
supine (sagnbót)		snert
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snertandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snerti	við snertum	present (nútíð)	ég snerti	við snertum
	þú snertir	þið snertið		þú snertir	þið snertið
	hann, hún, það snertir	þeir, þær, þau snerta		hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snerti

past (þátíð)	ég snerti	við snertum	past (þátíð)	ég snerti	við snertum
	þú snertir	þið snertuð		þú snertir	þið snertuð
	hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snertu		hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snertu

imperative (boðháttur)	snert (þú)	snertið (þið)
	snertu	snertiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snertast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að snertast
supine (sagnbót)		snerst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snertandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snertist	við snertumst	present (nútíð)	ég snertist	við snertumst
	þú snertist	þið snertist		þú snertist	þið snertist
	hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertast		hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertist

past (þátíð)	ég snertist	við snertumst	past (þátíð)	ég snertist	við snertumst
	þú snertist	þið snertust		þú snertist	þið snertust
	hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertust		hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertust

imperative (boðháttur)	snerst (þú)	snertist (þið)
	snerstu	snertisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snertur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snertur	snert	snert	snertir	snertar	snert
accusative (þolfall)	snertan	snerta	snert	snerta	snertar	snert
dative (þágufall)	snertum	snertri	snertu	snertum	snertum	snertum
genitive (eignarfall)	snerts	snertrar	snerts	snertra	snertra	snertra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snerti	snerta	snerta	snertu	snertu	snertu
accusative (þolfall)	snerta	snertu	snerta	snertu	snertu	snertu
dative (þágufall)	snerta	snertu	snerta	snertu	snertu	snertu
genitive (eignarfall)	snerta	snertu	snerta	snertu	snertu	snertu

snerta (strong verb, third-person singular past indicative snart, third-person plural past indicative snurtu, supine snortið)

(with accusative, emotionally) to touch, to stir, to move
Dauði hennar snart mig djúpt.
Her death moved me deeply.

snerta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að snerta
supine (sagnbót)		snortið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snertandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snert	við snertum	present (nútíð)	ég snerti	við snertum
	þú snertur	þið snertið		þú snertir	þið snertið
	hann, hún, það snertur	þeir, þær, þau snerta		hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snerti

past (þátíð)	ég snart	við snurtum	past (þátíð)	ég snyrti	við snyrtum
	þú snarst	þið snurtuð		þú snyrtir	þið snyrtuð
	hann, hún, það snart	þeir, þær, þau snurtu		hann, hún, það snyrti	þeir, þær, þau snyrtu

imperative (boðháttur)	snert (þú)	snertið (þið)
	snertu	snertiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snortinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snortinn	snortin	snortið	snortnir	snortnar	snortin
accusative (þolfall)	snortinn	snortna	snortið	snortna	snortnar	snortin
dative (þágufall)	snortnum	snortinni	snortnu	snortnum	snortnum	snortnum
genitive (eignarfall)	snortins	snortinnar	snortins	snortinna	snortinna	snortinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snortni	snortna	snortna	snortnu	snortnu	snortnu
accusative (þolfall)	snortna	snortnu	snortna	snortnu	snortnu	snortnu
dative (þágufall)	snortna	snortnu	snortna	snortnu	snortnu	snortnu
genitive (eignarfall)	snortna	snortnu	snortna	snortnu	snortnu	snortnu