spegla

Hello, you have come here looking for the meaning of the word spegla. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word spegla, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say spegla in singular and plural. Everything you need to know about the word spegla you have here. The definition of the word spegla will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofspegla, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From the noun spegill (“mirror”).

Verb

spegla (weak verb, third-person singular past indicative speglaði, supine speglað)

  1. (transitive, with accusative) to reflect, to mirror (to present an identical, albeit reversed, image)
  2. (reflexive, with accusative) to look at oneself in a mirror
Conjugation
spegla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að spegla
supine
(sagnbót) 		speglað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		speglandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég spegla við speglum present
(nútíð) 		ég spegli við speglum
þú speglar þið speglið þú speglir þið speglið
hann, hún, það speglar þeir, þær, þau spegla hann, hún, það spegli þeir, þær, þau spegli
past
(þátíð) 		ég speglaði við spegluðum past
(þátíð) 		ég speglaði við spegluðum
þú speglaðir þið spegluðuð þú speglaðir þið spegluðuð
hann, hún, það speglaði þeir, þær, þau spegluðu hann, hún, það speglaði þeir, þær, þau spegluðu
imperative
(boðháttur) 		spegla (þú) speglið (þið)
Forms with appended personal pronoun
speglaðu spegliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
speglast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að speglast
supine
(sagnbót) 		speglast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		speglandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég speglast við speglumst present
(nútíð) 		ég speglist við speglumst
þú speglast þið speglist þú speglist þið speglist
hann, hún, það speglast þeir, þær, þau speglast hann, hún, það speglist þeir, þær, þau speglist
past
(þátíð) 		ég speglaðist við spegluðumst past
(þátíð) 		ég speglaðist við spegluðumst
þú speglaðist þið spegluðust þú speglaðist þið spegluðust
hann, hún, það speglaðist þeir, þær, þau spegluðust hann, hún, það speglaðist þeir, þær, þau spegluðust
imperative
(boðháttur) 		speglast (þú) speglist (þið)
Forms with appended personal pronoun
speglastu speglisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
speglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		speglaður spegluð speglað speglaðir speglaðar spegluð
accusative
(þolfall) 		speglaðan speglaða speglað speglaða speglaðar spegluð
dative
(þágufall) 		spegluðum speglaðri spegluðu spegluðum spegluðum spegluðum
genitive
(eignarfall) 		speglaðs speglaðrar speglaðs speglaðra speglaðra speglaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		speglaði speglaða speglaða spegluðu spegluðu spegluðu
accusative
(þolfall) 		speglaða spegluðu speglaða spegluðu spegluðu spegluðu
dative
(þágufall) 		speglaða spegluðu speglaða spegluðu spegluðu spegluðu
genitive
(eignarfall) 		speglaða spegluðu speglaða spegluðu spegluðu spegluðu

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

spegla

  1. inflection of spegill:
    1. indefinite accusative plural
    2. indefinite genitive plural

Old Norse

Noun

spegla

  1. accusative/genitive plural indefinite of spegill

Swedish

Etymology

spegel (“mirror”) +‎ -a

Verb

spegla (present speglar, preterite speglade, supine speglat, imperative spegla)

  1. to reflect
  2. to mirror (literally or figuratively)

Conjugation

Conjugation of spegla (weak)
Active Passive
Infinitive spegla speglas
Supine speglat speglats
Imperative spegla —
Imper. plural1 speglen —
Present Past Present Past
Indicative speglar speglade speglas speglades
Ind. plural1 spegla speglade speglas speglades
Subjunctive2 spegle speglade spegles speglades
Participles
Present participle speglande
Past participle speglad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia