spegla

Hello, you have come here looking for the meaning of the word spegla. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word spegla, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say spegla in singular and plural. Everything you need to know about the word spegla you have here. The definition of the word spegla will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofspegla, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From the noun spegill (“mirror”).

Verb

spegla (weak verb, third-person singular past indicative speglaði, supine speglað)

  1. to reflect, to mirror (to present an identical, albeit reversed, image)
  2. (reflexive) to look at oneself in a mirror
Conjugation
spegla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að spegla
supine sagnbót speglað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 speglandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég spegla speglaði spegli speglaði
þú speglar speglaðir speglir speglaðir
hann, hún, það speglar speglaði spegli speglaði
plural við speglum spegluðum speglum spegluðum
þið speglið spegluðuð speglið spegluðuð
þeir, þær, þau spegla spegluðu spegli spegluðu
imperative boðháttur
singular þú spegla (þú), speglaðu
plural þið speglið (þið), spegliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
speglast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að speglast
supine sagnbót speglast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 speglandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég speglast speglaðist speglist speglaðist
þú speglast speglaðist speglist speglaðist
hann, hún, það speglast speglaðist speglist speglaðist
plural við speglumst spegluðumst speglumst spegluðumst
þið speglist spegluðust speglist spegluðust
þeir, þær, þau speglast spegluðust speglist spegluðust
imperative boðháttur
singular þú speglast (þú), speglastu
plural þið speglist (þið), speglisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
speglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		speglaður spegluð speglað speglaðir speglaðar spegluð
accusative
(þolfall) 		speglaðan speglaða speglað speglaða speglaðar spegluð
dative
(þágufall) 		spegluðum speglaðri spegluðu spegluðum spegluðum spegluðum
genitive
(eignarfall) 		speglaðs speglaðrar speglaðs speglaðra speglaðra speglaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		speglaði speglaða speglaða spegluðu spegluðu spegluðu
accusative
(þolfall) 		speglaða spegluðu speglaða spegluðu spegluðu spegluðu
dative
(þágufall) 		speglaða spegluðu speglaða spegluðu spegluðu spegluðu
genitive
(eignarfall) 		speglaða spegluðu speglaða spegluðu spegluðu spegluðu

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

spegla

  1. inflection of spegill:
    1. indefinite accusative plural
    2. indefinite genitive plural

Old Norse

Noun

spegla

  1. accusative/genitive plural indefinite of spegill

Swedish

Etymology

spegel (“mirror”) +‎ -a

Verb

spegla (present speglar, preterite speglade, supine speglat, imperative spegla)

  1. to reflect
  2. to mirror (literally or figuratively)

Conjugation

Conjugation of spegla (weak)
active passive
infinitive spegla speglas
supine speglat speglats
imperative spegla —
imper. plural1 speglen —
present past present past
indicative speglar speglade speglas speglades
ind. plural1 spegla speglade speglas speglades
subjunctive2 spegle speglade spegles speglades
present participle speglande
past participle speglad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia