Borrowed from French stipuler, from Latin stipulārī.
stipuleren
Conjugation of stipuleren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | stipuleren | |||
past singular | stipuleerde | |||
past participle | gestipuleerd | |||
infinitive | stipuleren | |||
gerund | stipuleren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | stipuleer | stipuleerde | ||
2nd person sing. (jij) | stipuleert, stipuleer2 | stipuleerde | ||
2nd person sing. (u) | stipuleert | stipuleerde | ||
2nd person sing. (gij) | stipuleert | stipuleerde | ||
3rd person singular | stipuleert | stipuleerde | ||
plural | stipuleren | stipuleerden | ||
subjunctive sing.1 | stipulere | stipuleerde | ||
subjunctive plur.1 | stipuleren | stipuleerden | ||
imperative sing. | stipuleer | |||
imperative plur.1 | stipuleert | |||
participles | stipulerend | gestipuleerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |