Inherited from Proto-Slavic *sunǫti. Cognate with Lower Sorbian sunuś.
sunyć pf (imperfective suwać)
person | singular | dual | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
virile | nonvirile | ||||
infinitive | sunyć | ||||
transgressive | sunywši | ||||
present tense | 1st | sunu | sunjemoj | sunjemy | |
2nd | sunješ | sunjetaj | sunjetej | sunjeće | |
3rd | sunje | sunjetaj | sunjetej | sunu | |
past tense | 1st | sunych | sunychmoj | sunychmy | |
2nd | suny | sunyštaj | sunyštej | sunyšće | |
3rd | suny | sunyštaj | sunyštej | sunychu | |
imperative | 1st | — | sunimy | sunimoj | |
2nd | suni | sunitaj | sunitej | suniće | |
3rd | suni | — | |||
active participle | — | ||||
passive participle | sunjeny | ||||
ł-form | sunył | ||||
verbal noun | sunjenje |