From Old Norse svíkja, from Proto-Germanic *swīkwaną.
svíkja (third person singular past indicative sveik, third person plural past indicative sviku, supine svikið)
| Conjugation of svíkja (group v-36) | ||
|---|---|---|
| infinitive | svíkja | |
| supine | svikið | |
| participle (a26)1 | svíkjandi | svikin |
| present | past | |
| first singular | svíki | sveik |
| second singular | svíkur | sveikst |
| third singular | svíkur | sveik |
| plural | svíkja | sviku |
| imperative | ||
| singular | svíkj! | |
| plural | svíkjið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
From Old Norse svíkva, svíkja, from Proto-Germanic *swīkwaną.
svíkja (strong verb, third-person singular past indicative sveik, third-person plural past indicative sviku, supine svikið)
| infinitive (nafnháttur) |
að svíkja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
svikið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
svíkjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég svík | við svíkjum | present (nútíð) |
ég svíki | við svíkjum |
| þú svíkur | þið svíkið | þú svíkir | þið svíkið | ||
| hann, hún, það svíkur | þeir, þær, þau svíkja | hann, hún, það svíki | þeir, þær, þau svíki | ||
| past (þátíð) |
ég sveik | við svikum | past (þátíð) |
ég sviki | við svikjum |
| þú sveikst | þið svikuð | þú svikir | þið svikjuð | ||
| hann, hún, það sveik | þeir, þær, þau sviku | hann, hún, það sviki | þeir, þær, þau svikju | ||
| imperative (boðháttur) |
svík (þú) | svíkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| svíktu | svíkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að svíkjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
svikist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
svíkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég svíkst | við svíkjumst | present (nútíð) |
ég svíkist | við svíkjumst |
| þú svíkst | þið svíkist | þú svíkist | þið svíkist | ||
| hann, hún, það svíkst | þeir, þær, þau svíkjast | hann, hún, það svíkist | þeir, þær, þau svíkist | ||
| past (þátíð) |
ég sveikst | við svikumst | past (þátíð) |
ég svikist | við svikjumst |
| þú sveikst | þið svikust | þú svikist | þið svikjust | ||
| hann, hún, það sveikst | þeir, þær, þau svikust | hann, hún, það svikist | þeir, þær, þau svikjust | ||
| imperative (boðháttur) |
svíkst (þú) | svíkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| svíkstu | svíkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
svikinn | svikin | svikið | sviknir | sviknar | svikin | |
| accusative (þolfall) |
svikinn | svikna | svikið | svikna | sviknar | svikin | |
| dative (þágufall) |
sviknum | svikinni | sviknu | sviknum | sviknum | sviknum | |
| genitive (eignarfall) |
svikins | svikinnar | svikins | svikinna | svikinna | svikinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
svikni | svikna | svikna | sviknu | sviknu | sviknu | |
| accusative (þolfall) |
svikna | sviknu | svikna | sviknu | sviknu | sviknu | |
| dative (þágufall) |
svikna | sviknu | svikna | sviknu | sviknu | sviknu | |
| genitive (eignarfall) |
svikna | sviknu | svikna | sviknu | sviknu | sviknu | |
From Proto-Germanic *swīkwaną.
svíkja (singular past indicative sveik, plural past indicative sviku, past participle svikinn)
| infinitive | svíkja | |
|---|---|---|
| present participle | svíkjandi | |
| past participle | svikinn | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | svík | sveik |
| 2nd-person singular | svíkr | sveikt |
| 3rd-person singular | svíkr | sveik |
| 1st-person plural | svíkjum | svikum |
| 2nd-person plural | svíkið | svikuð |
| 3rd-person plural | svíkja | sviku |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | svíkja | svika |
| 2nd-person singular | svíkir | svikir |
| 3rd-person singular | svíki | sviki |
| 1st-person plural | svíkim | svikim |
| 2nd-person plural | svíkið | svikið |
| 3rd-person plural | svíki | sviki |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | svík | |
| 1st-person plural | svíkjum | |
| 2nd-person plural | svíkið | |
| infinitive | svíkjask | |
|---|---|---|
| present participle | svíkjandisk | |
| past participle | svikizk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | svíkjumk | svikumk |
| 2nd-person singular | svíksk | sveikzk |
| 3rd-person singular | svíksk | sveiksk |
| 1st-person plural | svíkjumsk | svikumsk |
| 2nd-person plural | svíkizk | svikuzk |
| 3rd-person plural | svíkjask | svikusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | svíkjumk | svikumk |
| 2nd-person singular | svíkisk | svikisk |
| 3rd-person singular | svíkisk | svikisk |
| 1st-person plural | svíkimsk | svikimsk |
| 2nd-person plural | svíkizk | svikizk |
| 3rd-person plural | svíkisk | svikisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | svíksk | |
| 1st-person plural | svíkjumsk | |
| 2nd-person plural | svíkizk | |