svífa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word svífa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word svífa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say svífa in singular and plural. Everything you need to know about the word svífa you have here. The definition of the word svífa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofsvífa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse svífa, from Proto-Germanic *swībaną.

Pronunciation

Verb

svífa (strong verb, third-person singular past indicative sveif, third-person plural past indicative svifu, supine svifið)

  1. to hover, glide, soar
    Synonym: sveima

Conjugation

svífa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að svífa
supine
(sagnbót) 		svifið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		svífandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég svíf við svífum present
(nútíð) 		ég svífi við svífum
þú svífur þið svífið þú svífir þið svífið
hann, hún, það svífur þeir, þær, þau svífa hann, hún, það svífi þeir, þær, þau svífi
past
(þátíð) 		ég sveif við svifum past
(þátíð) 		ég svifi við svifum
þú sveifst þið svifuð þú svifir þið svifuð
hann, hún, það sveif þeir, þær, þau svifu hann, hún, það svifi þeir, þær, þau svifu
imperative
(boðháttur) 		svíf (þú) svífið (þið)
Forms with appended personal pronoun
svífðu svífiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
svífast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að svífast
supine
(sagnbót) 		svifist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		svífandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég svífst við svífumst present
(nútíð) 		ég svífist við svífumst
þú svífst þið svífist þú svífist þið svífist
hann, hún, það svífst þeir, þær, þau svífast hann, hún, það svífist þeir, þær, þau svífist
past
(þátíð) 		ég sveifst við svifumst past
(þátíð) 		ég svifist við svifumst
þú sveifst þið svifust þú svifist þið svifust
hann, hún, það sveifst þeir, þær, þau svifust hann, hún, það svifist þeir, þær, þau svifust
imperative
(boðháttur) 		svífst (þú) svífist (þið)
Forms with appended personal pronoun
svífstu svífisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
svifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		svifinn svifin svifið svifnir svifnar svifin
accusative
(þolfall) 		svifinn svifna svifið svifna svifnar svifin
dative
(þágufall) 		svifnum svifinni svifnu svifnum svifnum svifnum
genitive
(eignarfall) 		svifins svifinnar svifins svifinna svifinna svifinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		svifni svifna svifna svifnu svifnu svifnu
accusative
(þolfall) 		svifna svifnu svifna svifnu svifnu svifnu
dative
(þágufall) 		svifna svifnu svifna svifnu svifnu svifnu
genitive
(eignarfall) 		svifna svifnu svifna svifnu svifnu svifnu

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *swībaną.

Verb

svífa (singular past indicative sveif, plural past indicative svifu, past participle svifinn)

  1. to rove, ramble
  2. (impersonal, with dative) to swerve, drift

Conjugation

Conjugation of svífa — active (strong class 1)
infinitive svífa
present participle svífandi
past participle svifinn
indicative present past
1st-person singular svíf sveif
2nd-person singular svífr sveift
3rd-person singular svífr sveif
1st-person plural svífum svifum
2nd-person plural svífið svifuð
3rd-person plural svífa svifu
subjunctive present past
1st-person singular svífa svifa
2nd-person singular svífir svifir
3rd-person singular svífi svifi
1st-person plural svífim svifim
2nd-person plural svífið svifið
3rd-person plural svífi svifi
imperative present
2nd-person singular svíf
1st-person plural svífum
2nd-person plural svífið
Conjugation of svífa — mediopassive (strong class 1)
infinitive svífask
present participle svífandisk
past participle svifizk
indicative present past
1st-person singular svífumk svifumk
2nd-person singular svífsk sveifzk
3rd-person singular svífsk sveifsk
1st-person plural svífumsk svifumsk
2nd-person plural svífizk svifuzk
3rd-person plural svífask svifusk
subjunctive present past
1st-person singular svífumk svifumk
2nd-person singular svífisk svifisk
3rd-person singular svífisk svifisk
1st-person plural svífimsk svifimsk
2nd-person plural svífizk svifizk
3rd-person plural svífisk svifisk
imperative present
2nd-person singular svífsk
1st-person plural svífumsk
2nd-person plural svífizk

Descendants

  • Icelandic: svífa
  • Norwegian Nynorsk: sviva, svive
  • Swedish: sväva

References

Wikious
Boobota
Sagapedia