Borrowed from Old Swedish tīme.
tiima (archaic)
Inflection of tiima (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | tiima | tiimat | ||
genitive | tiiman | tiimojen | ||
partitive | tiimaa | tiimoja | ||
illative | tiimaan | tiimoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | tiima | tiimat | ||
accusative | nom. | tiima | tiimat | |
gen. | tiiman | |||
genitive | tiiman | tiimojen tiimainrare | ||
partitive | tiimaa | tiimoja | ||
inessive | tiimassa | tiimoissa | ||
elative | tiimasta | tiimoista | ||
illative | tiimaan | tiimoihin | ||
adessive | tiimalla | tiimoilla | ||
ablative | tiimalta | tiimoilta | ||
allative | tiimalle | tiimoille | ||
essive | tiimana | tiimoina | ||
translative | tiimaksi | tiimoiksi | ||
abessive | tiimatta | tiimoitta | ||
instructive | — | tiimoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |