Borrowed from Latin triumphator.
triumfator m (plural triumfatori)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | triumfator | triumfatorul | triumfatori | triumfatorii | |
genitive-dative | triumfator | triumfatorului | triumfatori | triumfatorilor | |
vocative | triumfatorule | triumfatorilor |
From Latin triumphātor. Attested since 1737.
triumfator c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | triumfator | triumfators |
definite | triumfatorn | triumfatorns | |
plural | indefinite | triumfatorer | triumfatorers |
definite | triumfatorerna | triumfatorernas |