From uit + stappen (“to step, to walk”).
Audio: | (file) |
uitstappen
Conjugation of uitstappen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitstappen | |||
past singular | stapte uit | |||
past participle | uitgestapt | |||
infinitive | uitstappen | |||
gerund | uitstappen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | stap uit | stapte uit | uitstap | uitstapte |
2nd person sing. (jij) | stapt uit, stap uit2 | stapte uit | uitstapt | uitstapte |
2nd person sing. (u) | stapt uit | stapte uit | uitstapt | uitstapte |
2nd person sing. (gij) | stapt uit | stapte uit | uitstapt | uitstapte |
3rd person singular | stapt uit | stapte uit | uitstapt | uitstapte |
plural | stappen uit | stapten uit | uitstappen | uitstapten |
subjunctive sing.1 | stappe uit | stapte uit | uitstappe | uitstapte |
subjunctive plur.1 | stappen uit | stapten uit | uitstappen | uitstapten |
imperative sing. | stap uit | |||
imperative plur.1 | stapt uit | |||
participles | uitstappend | uitgestapt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |