uitzwaaien
Conjugation of uitzwaaien (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitzwaaien | |||
past singular | zwaaide uit | |||
past participle | uitgezwaaid | |||
infinitive | uitzwaaien | |||
gerund | uitzwaaien n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | zwaai uit | zwaaide uit | uitzwaai | uitzwaaide |
2nd person sing. (jij) | zwaait uit, zwaai uit2 | zwaaide uit | uitzwaait | uitzwaaide |
2nd person sing. (u) | zwaait uit | zwaaide uit | uitzwaait | uitzwaaide |
2nd person sing. (gij) | zwaait uit | zwaaide uit | uitzwaait | uitzwaaide |
3rd person singular | zwaait uit | zwaaide uit | uitzwaait | uitzwaaide |
plural | zwaaien uit | zwaaiden uit | uitzwaaien | uitzwaaiden |
subjunctive sing.1 | zwaaie uit | zwaaide uit | uitzwaaie | uitzwaaide |
subjunctive plur.1 | zwaaien uit | zwaaiden uit | uitzwaaien | uitzwaaiden |
imperative sing. | zwaai uit | |||
imperative plur.1 | zwaait uit | |||
participles | uitzwaaiend | uitgezwaaid | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |