From Middle Dutch voresitten. Equivalent to voor + zitten.
voorzitten
Conjugation of voorzitten (strong class 5, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | voorzitten | |||
past singular | zat voor | |||
past participle | voorgezeten | |||
infinitive | voorzitten | |||
gerund | voorzitten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat |
2nd person sing. (jij) | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat |
2nd person sing. (u) | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat |
2nd person sing. (gij) | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat |
3rd person singular | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat |
plural | zitten voor | zaten voor | voorzitten | voorzaten |
subjunctive sing.1 | zitte voor | zate voor | voorzitte | voorzate |
subjunctive plur.1 | zitten voor | zaten voor | voorzitten | voorzaten |
imperative sing. | zit voor | |||
imperative plur.1 | zit voor | |||
participles | voorzittend | voorgezeten | ||
1) Archaic. |