From Old Norse vænta, from Proto-Germanic *wēnatjaną.
vænta (third person singular past indicative væntaði, third person plural past indicative væntaðu, supine væntað)
| Conjugation of vænta (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | vænta | |
| supine | væntað | |
| participle (a6)1 | væntandi | væntaður |
| present | past | |
| first singular | vænti | væntaði |
| second singular | væntar | væntaði |
| third singular | væntar | væntaði |
| plural | vænta | væntaðu |
| imperative | ||
| singular | vænta! | |
| plural | væntið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
From Old Norse vænta, from Proto-Germanic *wēnatjaną.
vænta (weak verb, third-person singular past indicative vænti, supine vænt)
| infinitive (nafnháttur) |
að vænta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vænt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
væntandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég vænti | við væntum | present (nútíð) |
ég vænti | við væntum |
| þú væntir | þið væntið | þú væntir | þið væntið | ||
| hann, hún, það væntir | þeir, þær, þau vænta | hann, hún, það vænti | þeir, þær, þau vænti | ||
| past (þátíð) |
ég vænti | við væntum | past (þátíð) |
ég vænti | við væntum |
| þú væntir | þið væntuð | þú væntir | þið væntuð | ||
| hann, hún, það vænti | þeir, þær, þau væntu | hann, hún, það vænti | þeir, þær, þau væntu | ||
| imperative (boðháttur) |
vænt (þú) | væntið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| væntu | væntiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að væntast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vænst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
væntandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég væntist | við væntumst | present (nútíð) |
ég væntist | við væntumst |
| þú væntist | þið væntist | þú væntist | þið væntist | ||
| hann, hún, það væntist | þeir, þær, þau væntast | hann, hún, það væntist | þeir, þær, þau væntist | ||
| past (þátíð) |
ég væntist | við væntumst | past (þátíð) |
ég væntist | við væntumst |
| þú væntist | þið væntust | þú væntist | þið væntust | ||
| hann, hún, það væntist | þeir, þær, þau væntust | hann, hún, það væntist | þeir, þær, þau væntust | ||
| imperative (boðháttur) |
vænst (þú) | væntist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vænstu | væntisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
væntur | vænt | vænt | væntir | væntar | vænt | |
| accusative (þolfall) |
væntan | vænta | vænt | vænta | væntar | vænt | |
| dative (þágufall) |
væntum | væntri | væntu | væntum | væntum | væntum | |
| genitive (eignarfall) |
vænts | væntrar | vænts | væntra | væntra | væntra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
vænti | vænta | vænta | væntu | væntu | væntu | |
| accusative (þolfall) |
vænta | væntu | vænta | væntu | væntu | væntu | |
| dative (þágufall) |
vænta | væntu | vænta | væntu | væntu | væntu | |
| genitive (eignarfall) |
vænta | væntu | vænta | væntu | væntu | væntu | |