From waar (“true”) + maken (“to make”).
waarmaken
Inflection of waarmaken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | waarmaken | |||
past singular | maakte waar | |||
past participle | waargemaakt | |||
infinitive | waarmaken | |||
gerund | waarmaken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | maak waar | maakte waar | waarmaak | waarmaakte |
2nd person sing. (jij) | maakt waar | maakte waar | waarmaakt | waarmaakte |
2nd person sing. (u) | maakt waar | maakte waar | waarmaakt | waarmaakte |
2nd person sing. (gij) | maakt waar | maakte waar | waarmaakt | waarmaakte |
3rd person singular | maakt waar | maakte waar | waarmaakt | waarmaakte |
plural | maken waar | maakten waar | waarmaken | waarmaakten |
subjunctive sing.1 | make waar | maakte waar | waarmake | waarmaakte |
subjunctive plur.1 | maken waar | maakten waar | waarmaken | waarmaakten |
imperative sing. | maak waar | |||
imperative plur.1 | maakt waar | |||
participles | waarmakend | waargemaakt | ||
1) Archaic. |