From Middle Dutch wentelen. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
wentelen
Conjugation of wentelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | wentelen | |||
past singular | wentelde | |||
past participle | gewenteld | |||
infinitive | wentelen | |||
gerund | wentelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | wentel | wentelde | ||
2nd person sing. (jij) | wentelt, wentel2 | wentelde | ||
2nd person sing. (u) | wentelt | wentelde | ||
2nd person sing. (gij) | wentelt | wentelde | ||
3rd person singular | wentelt | wentelde | ||
plural | wentelen | wentelden | ||
subjunctive sing.1 | wentele | wentelde | ||
subjunctive plur.1 | wentelen | wentelden | ||
imperative sing. | wentel | |||
imperative plur.1 | wentelt | |||
participles | wentelend | gewenteld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |