From standa yfir (“to last, to be in progress”).
yfirstanda (strong verb, third-person singular past indicative yfirstóð, third-person plural past indicative yfirstóðu, supine yfirstaðið)
| infinitive (nafnháttur) |
að yfirstanda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
yfirstaðið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
yfirstandandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég yfirstend | við yfirstöndum | present (nútíð) |
ég yfirstandi | við yfirstöndum |
| þú yfirstendur | þið yfirstandið | þú yfirstandir | þið yfirstandið | ||
| hann, hún, það yfirstendur | þeir, þær, þau yfirstanda | hann, hún, það yfirstandi | þeir, þær, þau yfirstandi | ||
| past (þátíð) |
ég yfirstóð | við yfirstóðum | past (þátíð) |
ég yfirstæði | við yfirstæðum |
| þú yfirstóðst | þið yfirstóðuð | þú yfirstæðir | þið yfirstæðuð | ||
| hann, hún, það yfirstóð | þeir, þær, þau yfirstóðu | hann, hún, það yfirstæði | þeir, þær, þau yfirstæðu | ||
| imperative (boðháttur) |
yfirstatt (þú) | yfirstandið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| yfirstattu | yfirstandiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||