Borrowed from German Sitzer, from sitzen (“to sit”).[1]
ziccer (plural ziccerek)
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | ziccer | ziccerek |
accusative | ziccert | ziccereket |
dative | ziccernek | ziccereknek |
instrumental | ziccerrel | ziccerekkel |
causal-final | ziccerért | ziccerekért |
translative | ziccerré | ziccerekké |
terminative | ziccerig | ziccerekig |
essive-formal | ziccerként | ziccerekként |
essive-modal | — | — |
inessive | ziccerben | ziccerekben |
superessive | zicceren | ziccereken |
adessive | ziccernél | ziccereknél |
illative | ziccerbe | ziccerekbe |
sublative | ziccerre | ziccerekre |
allative | ziccerhez | ziccerekhez |
elative | ziccerből | ziccerekből |
delative | ziccerről | ziccerekről |
ablative | ziccertől | ziccerektől |
non-attributive possessive - singular |
zicceré | ziccereké |
non-attributive possessive - plural |
zicceréi | ziccerekéi |
Possessive forms of ziccer | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | ziccerem | ziccereim |
2nd person sing. | ziccered | ziccereid |
3rd person sing. | ziccere | ziccerei |
1st person plural | ziccerünk | ziccereink |
2nd person plural | zicceretek | ziccereitek |
3rd person plural | ziccerük | ziccereik |