znawać

From znać +‎ -wać. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /znavat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /znavat͡ɕ/

znawać impf

1. (attested in Greater Poland) to acknowledge, to recognize
   • 1959 [Fifteenth century], Witold Maisel, editor, Ortyle sądów wyższych miast wielkopolskich z XV i XVI w., Greater Poland, page 23:

     Quas dedit (sc. proconsul quinque marcas)..., quando hominem detinuit al. gyal, iustum ibi cum tota communitate non colloquendo al. nye znawagyacz

     [Quas dedit (sc. proconsul quinque marcas)..., quando hominem detinuit al. jął, iustum ibi cum tota communitate non colloquendo al. nie znawając]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “znawać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish znawać. By surface analysis, znać +‎ -wać.

• IPA^(key): /ˈzna.vat͡ɕ/
• Rhymes: -avat͡ɕ
• Syllabification: zna‧wać

znawać impf

1. (transitive, obsolete) Synonym of znać

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “znawać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “znawać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “znawać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 582