Compound of zwart (“black”) + maken (“to make”).
zwartmaken
Conjugation of zwartmaken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | zwartmaken | |||
past singular | maakte zwart | |||
past participle | zwartgemaakt | |||
infinitive | zwartmaken | |||
gerund | zwartmaken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | maak zwart | maakte zwart | zwartmaak | zwartmaakte |
2nd person sing. (jij) | maakt zwart, maak zwart2 | maakte zwart | zwartmaakt | zwartmaakte |
2nd person sing. (u) | maakt zwart | maakte zwart | zwartmaakt | zwartmaakte |
2nd person sing. (gij) | maakt zwart | maakte zwart | zwartmaakt | zwartmaakte |
3rd person singular | maakt zwart | maakte zwart | zwartmaakt | zwartmaakte |
plural | maken zwart | maakten zwart | zwartmaken | zwartmaakten |
subjunctive sing.1 | make zwart | maakte zwart | zwartmake | zwartmaakte |
subjunctive plur.1 | maken zwart | maakten zwart | zwartmaken | zwartmaakten |
imperative sing. | maak zwart | |||
imperative plur.1 | maakt zwart | |||
participles | zwartmakend | zwartgemaakt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |