From παρασκευή (paraskeuḗ, “preparation”).
Πᾰρᾰσκευή • (Paraskeuḗ) f (genitive Πᾰρᾰσκευῆς); first declension
Case / # | Singular | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ Πᾰρᾰσκευή hē Paraskeuḗ | ||||||||||||
Genitive | τῆς Πᾰρᾰσκευῆς tês Paraskeuês | ||||||||||||
Dative | τῇ Πᾰρᾰσκευῇ têi Paraskeuêi | ||||||||||||
Accusative | τὴν Πᾰρᾰσκευήν tḕn Paraskeuḗn | ||||||||||||
Vocative | Πᾰρᾰσκευή Paraskeuḗ | ||||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek Πᾰρᾰσκευή (Paraskeuḗ, “ preparation”). Morphologically παρα- (para-) + σκευή (skeví).
Παρασκευή • (Paraskeví) f (plural Παρασκευές)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | Παρασκευή • | Παρασκευές • | |
genitive | Παρασκευής • | Παρασκευών • | |
accusative | Παρασκευή • | Παρασκευές • | |
vocative | Παρασκευή • | Παρασκευές • | |
The plural forms are rare. |