Inherited from Ancient Greek ἀνούσιος (anoúsios).
ανούσιος • (anoúsios) m (feminine ανούσιη, neuter ανούσιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανούσιος (anoúsios) | ανούσιη (anoúsii) | ανούσιο (anoúsio) | ανούσιοι (anoúsioi) | ανούσιες (anoúsies) | ανούσια (anoúsia) | |
genitive | ανούσιου (anoúsiou) | ανούσιης (anoúsiis) | ανούσιου (anoúsiou) | ανούσιων (anoúsion) | ανούσιων (anoúsion) | ανούσιων (anoúsion) | |
accusative | ανούσιο (anoúsio) | ανούσιη (anoúsii) | ανούσιο (anoúsio) | ανούσιους (anoúsious) | ανούσιες (anoúsies) | ανούσια (anoúsia) | |
vocative | ανούσιε (anoúsie) | ανούσιη (anoúsii) | ανούσιο (anoúsio) | ανούσιοι (anoúsioi) | ανούσιες (anoúsies) | ανούσια (anoúsia) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανούσιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανούσιος, etc.)