From Ancient Greek ἀσήμαντος (asḗmantos).
ασήμαντος • (asímantos) m (feminine ασήμαντη, neuter ασήμαντο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ασήμαντος (asímantos) | ασήμαντη (asímanti) | ασήμαντο (asímanto) | ασήμαντοι (asímantoi) | ασήμαντες (asímantes) | ασήμαντα (asímanta) | |
genitive | ασήμαντου (asímantou) | ασήμαντης (asímantis) | ασήμαντου (asímantou) | ασήμαντων (asímanton) | ασήμαντων (asímanton) | ασήμαντων (asímanton) | |
accusative | ασήμαντο (asímanto) | ασήμαντη (asímanti) | ασήμαντο (asímanto) | ασήμαντους (asímantous) | ασήμαντες (asímantes) | ασήμαντα (asímanta) | |
vocative | ασήμαντε (asímante) | ασήμαντη (asímanti) | ασήμαντο (asímanto) | ασήμαντοι (asímantoi) | ασήμαντες (asímantes) | ασήμαντα (asímanta) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ασήμαντος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ασήμαντος, etc.)