Inherited from Ancient Greek ἀστεῖος (asteîos).
αστείος • (asteíos) m (feminine αστεία, neuter αστείο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αστείος (asteíos) | αστεία (asteía) | αστείο (asteío) | αστείοι (asteíoi) | αστείες (asteíes) | αστεία (asteía) | |
genitive | αστείου (asteíou) | αστείας (asteías) | αστείου (asteíou) | αστείων (asteíon) | αστείων (asteíon) | αστείων (asteíon) | |
accusative | αστείο (asteío) | αστεία (asteía) | αστείο (asteío) | αστείους (asteíous) | αστείες (asteíes) | αστεία (asteía) | |
vocative | αστείε (asteíe) | αστεία (asteía) | αστείο (asteío) | αστείοι (asteíoi) | αστείες (asteíes) | αστεία (asteía) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αστείος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αστείος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αστειότερος", etc)
|