Learned borrowing from Ancient Greek ἀφελής (aphelḗs).
αφελής • (afelís) m (feminine αφελής, neuter αφελές)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αφελής (afelís) | αφελής (afelís) | αφελές (afelés) | αφελείς (afeleís) | αφελείς (afeleís) | αφελή (afelí) | |
genitive | αφελούς (afeloús) αφελή (afelí) |
αφελούς (afeloús) | αφελούς (afeloús) | αφελών (afelón) | αφελών (afelón) | αφελών (afelón) | |
accusative | αφελή (afelí) | αφελή (afelí) | αφελές (afelés) | αφελείς (afeleís) | αφελείς (afeleís) | αφελή (afelí) | |
vocative | αφελή (afelí) αφελής (afelís) |
αφελής (afelís) | αφελές (afelés) | αφελείς (afeleís) | αφελείς (afeleís) | αφελή (afelí) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αφελής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αφελής, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αφελέστερος", etc)
|