From αὐτάρκης (autárkēs, “self-sufficient”) + -εια (-eia, feminine occupation suffix), from αὐτο- (auto-, “self-”) + ἀρκέω (arkéō, “power, rule”).
αὐτᾰ́ρκειᾰ • (autárkeia) f (genitive αὐτᾰρκείᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ αὐτᾰ́ρκειᾰ hē autárkeia |
τὼ αὐτᾰρκείᾱ tṑ autarkeíā |
αἱ αὐτᾰ́ρκειαι hai autárkeiai | ||||||||||
Genitive | τῆς αὐτᾰρκείᾱς tês autarkeíās |
τοῖν αὐτᾰρκείαιν toîn autarkeíain |
τῶν αὐτᾰρκειῶν tôn autarkeiôn | ||||||||||
Dative | τῇ αὐτᾰρκείᾳ têi autarkeíāi |
τοῖν αὐτᾰρκείαιν toîn autarkeíain |
ταῖς αὐτᾰρκείαις taîs autarkeíais | ||||||||||
Accusative | τὴν αὐτᾰ́ρκειᾰν tḕn autárkeian |
τὼ αὐτᾰρκείᾱ tṑ autarkeíā |
τᾱ̀ς αὐτᾰρκείᾱς tā̀s autarkeíās | ||||||||||
Vocative | αὐτᾰ́ρκειᾰ autárkeia |
αὐτᾰρκείᾱ autarkeíā |
αὐτᾰ́ρκειαι autárkeiai | ||||||||||
Notes: |
|