(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
βάρβιτον • (bárbiton) n (genitive βαρβίτου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ βάρβιτον tò bárbiton |
τὼ βαρβίτω tṑ barbítō |
τᾰ̀ βάρβιτᾰ tà bárbita | ||||||||||
Genitive | τοῦ βαρβίτου toû barbítou |
τοῖν βαρβίτοιν toîn barbítoin |
τῶν βαρβίτων tôn barbítōn | ||||||||||
Dative | τῷ βαρβίτῳ tôi barbítōi |
τοῖν βαρβίτοιν toîn barbítoin |
τοῖς βαρβίτοις toîs barbítois | ||||||||||
Accusative | τὸ βάρβιτον tò bárbiton |
τὼ βαρβίτω tṑ barbítō |
τᾰ̀ βάρβιτᾰ tà bárbita | ||||||||||
Vocative | βάρβιτον bárbiton |
βαρβίτω barbítō |
βάρβιτᾰ bárbita | ||||||||||
Notes: |
|
βάρβιτον • (bárbiton)