From βεβαιόω (bebaióō, “I confirm”) + -σῐς (-sĭs).
βεβαίωσῐς • (bebaíōsĭs) f (genitive βεβαιώσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ βεβαίωσῐς hē bebaíōsĭs |
τὼ βεβαιώσει tṑ bebaiṓsei |
αἱ βεβαιώσεις hai bebaiṓseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς βεβαιώσεως tês bebaiṓseōs |
τοῖν βεβαιωσέοιν toîn bebaiōséoin |
τῶν βεβαιώσεων tôn bebaiṓseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ βεβαιώσει têi bebaiṓsei |
τοῖν βεβαιωσέοιν toîn bebaiōséoin |
ταῖς βεβαιώσεσῐ / βεβαιώσεσῐν taîs bebaiṓsesĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν βεβαίωσῐν tḕn bebaíōsĭn |
τὼ βεβαιώσει tṑ bebaiṓsei |
τᾱ̀ς βεβαιώσεις tā̀s bebaiṓseis | ||||||||||
| Vocative | βεβαίωσῐ bebaíōsĭ |
βεβαιώσει bebaiṓsei |
βεβαιώσεις bebaiṓseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||