From βέλος (bélos, “arrow, dart”).
βελόνη • (belónē) f (genitive βελόνης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ βελόνη hē belónē |
τὼ βελόνᾱ tṑ belónā |
αἱ βελόναι hai belónai | ||||||||||
| Genitive | τῆς βελόνης tês belónēs |
τοῖν βελόναιν toîn belónain |
τῶν βελονῶν tôn belonôn | ||||||||||
| Dative | τῇ βελόνῃ têi belónēi |
τοῖν βελόναιν toîn belónain |
ταῖς βελόναις taîs belónais | ||||||||||
| Accusative | τὴν βελόνην tḕn belónēn |
τὼ βελόνᾱ tṑ belónā |
τᾱ̀ς βελόνᾱς tā̀s belónās | ||||||||||
| Vocative | βελόνη belónē |
βελόνᾱ belónā |
βελόναι belónai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
βελόνη • (velóni) f (plural βελόνες)