γονυπετής

From γόνῠ (gónu, “knee”) +‎ -πετής (-petḗs, “falling”).

γονῠπετής • (gonupetḗs) m or f (neuter γονῠπετές); third declension

1. on bended knee, falling on the knee

• γονῠκλινής (gonuklinḗs)

• γονῠπετέω / -ῶ (Hellenistic Koine)
• γονῠπετῶς (gonupetôs, adverb)

• γόνῠ n (gónu, “knee”)
• -πετής (-petḗs, suffix)

• Greek: γονυπετής (gonypetís)

• ἱκέτης m (hikétēs, “suppliant”), ἱκέτις f

• “γονυπετής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γονυπετής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γονυπετής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

From Ancient Greek γονῠπετής (gonupetḗs).

• IPA^(key): /ɣonipeˈtis/
• Hyphenation: γο‧νυ‧πε‧τής

γονυπετής • (gonypetís) m (feminine γονυπετής, neuter γονυπετές)

1. (formal) on bended knee (especially when supplicating, beseeching)

   Γονυπετής σας παρακαλώ να με αθωώσετε.

   Gonypetís sas parakaló na me athoósete.

   I beg you, on my knees, to acquit me.

• γονατιστός, -ή, -ό (gonatistós, -í, -ó)
• γονυκλινής, -ής, -ές (gonyklinís, -ís, -és) (learned, especially to show respect, as in prayer)

• γονυπετώς (gonypetós, adverb) (learned)

• γόνατο n (gónato, “knee”)
• and -πετής (-petís, suffix)