Reduplication from δύο (dúo, “two”), with a suffix -μος (-mos); compare ἀμφίδυμος (amphídumos, “double”). Analogical formations like τρίδυμος (trídumos) show that this word was connected with δίς (dís, “twice”), at least at a later date.
δῐ́δῠμος • (dídumos) m (feminine δῐδῠ́μη, neuter δῐ́δῠμον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δῐ́δῠμος dídumos |
δῐδῠ́μη didúmē |
δῐ́δῠμον dídumon |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐδῠ́μᾱ didúmā |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐ́δῠμοι dídumoi |
δῐ́δῠμαι dídumai |
δῐ́δῠμᾰ díduma | |||||
Genitive | δῐδῠ́μου didúmou |
δῐδῠ́μης didúmēs |
δῐδῠ́μου didúmou |
δῐδῠ́μοιν didúmoin |
δῐδῠ́μαιν didúmain |
δῐδῠ́μοιν didúmoin |
δῐδῠ́μων didúmōn |
δῐδῠ́μων didúmōn |
δῐδῠ́μων didúmōn | |||||
Dative | δῐδῠ́μῳ didúmōi |
δῐδῠ́μῃ didúmēi |
δῐδῠ́μῳ didúmōi |
δῐδῠ́μοιν didúmoin |
δῐδῠ́μαιν didúmain |
δῐδῠ́μοιν didúmoin |
δῐδῠ́μοις didúmois |
δῐδῠ́μαις didúmais |
δῐδῠ́μοις didúmois | |||||
Accusative | δῐ́δῠμον dídumon |
δῐδῠ́μην didúmēn |
δῐ́δῠμον dídumon |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐδῠ́μᾱ didúmā |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐδῠ́μους didúmous |
δῐδῠ́μᾱς didúmās |
δῐ́δῠμᾰ díduma | |||||
Vocative | δῐ́δῠμε dídume |
δῐδῠ́μη didúmē |
δῐ́δῠμον dídumon |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐδῠ́μᾱ didúmā |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐ́δῠμοι dídumoi |
δῐ́δῠμαι dídumai |
δῐ́δῠμᾰ díduma | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐδῠ́μως didúmōs |
δῐδῠμώτερος didumṓteros |
δῐδῠμώτᾰτος didumṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
δῐ́δῠμος • (dídumos) m (genitive δῐδῠ́μου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ δῐ́δῠμος ho dídumos |
τὼ δῐδῠ́μω tṑ didúmō |
οἱ δῐ́δῠμοι hoi dídumoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ δῐδῠ́μου toû didúmou |
τοῖν δῐδῠ́μοιν toîn didúmoin |
τῶν δῐδῠ́μων tôn didúmōn | ||||||||||
Dative | τῷ δῐδῠ́μῳ tôi didúmōi |
τοῖν δῐδῠ́μοιν toîn didúmoin |
τοῖς δῐδῠ́μοις toîs didúmois | ||||||||||
Accusative | τὸν δῐ́δῠμον tòn dídumon |
τὼ δῐδῠ́μω tṑ didúmō |
τοὺς δῐδῠ́μους toùs didúmous | ||||||||||
Vocative | δῐ́δῠμε dídume |
δῐδῠ́μω didúmō |
δῐ́δῠμοι dídumoi | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek δίδυμος (dídumos).
δίδυμος • (dídymos) m (feminine δίδυμη, neuter δίδυμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δίδυμος (dídymos) | δίδυμη (dídymi) | δίδυμο (dídymo) | δίδυμοι (dídymoi) | δίδυμες (dídymes) | δίδυμα (dídyma) | |
genitive | δίδυμου (dídymou) | δίδυμης (dídymis) | δίδυμου (dídymou) | δίδυμων (dídymon) | δίδυμων (dídymon) | δίδυμων (dídymon) | |
accusative | δίδυμο (dídymo) | δίδυμη (dídymi) | δίδυμο (dídymo) | δίδυμους (dídymous) | δίδυμες (dídymes) | δίδυμα (dídyma) | |
vocative | δίδυμε (dídyme) | δίδυμη (dídymi) | δίδυμο (dídymo) | δίδυμοι (dídymoi) | δίδυμες (dídymes) | δίδυμα (dídyma) |
δίδυμος • (dídymos) m or f (plural δίδυμοι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | δίδυμος (dídymos) | δίδυμοι (dídymoi) |
genitive | διδύμου (didýmou) | διδύμων (didýmon) |
accusative | δίδυμο (dídymo) | διδύμους (didýmous) |
vocative | δίδυμε (dídyme) | δίδυμοι (dídymoi) |