From δᾰνείζω (daneízō, “to lend money”) + -τής (-tḗs, masculine agentive suffix).
δᾰνειστής • (daneistḗs) m (genitive δᾰνειστοῦ); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ δᾰνειστής ho daneistḗs |
τὼ δᾰνειστᾱ́ tṑ daneistā́ |
οἱ δᾰνεισταί hoi daneistaí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δᾰνειστοῦ toû daneistoû |
τοῖν δᾰνεισταῖν toîn daneistaîn |
τῶν δᾰνειστῶν tôn daneistôn | ||||||||||
| Dative | τῷ δᾰνειστῇ tôi daneistêi |
τοῖν δᾰνεισταῖν toîn daneistaîn |
τοῖς δᾰνεισταῖς toîs daneistaîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν δᾰνειστήν tòn daneistḗn |
τὼ δᾰνειστᾱ́ tṑ daneistā́ |
τοὺς δᾰνειστᾱ́ς toùs daneistā́s | ||||||||||
| Vocative | δᾰνειστᾰ́ daneistá |
δᾰνειστᾱ́ daneistā́ |
δᾰνεισταί daneistaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
δανειστής • (daneistís) m (plural δανειστές)