From δι- (di-) + ἔτος (étos) + -ής (-ḗs).
διετής • (dietḗs)
Learned borrowing from Ancient Greek διετής (dietḗs). By surface analysis, δι- from δις ("twice") (di- from dis ("twice")) + -ετής (-etís) from έτ(ος) n (ét(os), “year”) + -ής (-ís, suffix for adjectives).
διετής • (dietís) m (feminine διετής, neuter διετές)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | συνεχής (synechís) | συνεχής (synechís) | συνεχές (synechés) | συνεχείς (synecheís) | συνεχείς (synecheís) | συνεχή (synechí) | |
| genitive | συνεχούς (synechoús) συνεχή (synechí) |
συνεχούς (synechoús) | συνεχούς (synechoús) | συνεχών (synechón) | συνεχών (synechón) | συνεχών (synechón) | |
| accusative | συνεχή (synechí) | συνεχή (synechí) | συνεχές (synechés) | συνεχείς (synecheís) | συνεχείς (synecheís) | συνεχή (synechí) | |
| vocative | συνεχή (synechí) συνεχής (synechís) |
συνεχής (synechís) | συνεχές (synechés) | συνεχείς (synecheís) | συνεχείς (synecheís) | συνεχή (synechí) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διετής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διετής, etc.)