From δολόω (dolóō, “to beguile, to ensnare”) + -μᾰ (-mă, result noun suffix).
δόλωμᾰ • (dólōmă) n (genitive δολώμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ δόλωμᾰ tò dólōmă |
τὼ δολώμᾰτε tṑ dolṓmăte |
τᾰ̀ δολώμᾰτᾰ tằ dolṓmătă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δολώμᾰτος toû dolṓmătos |
τοῖν δολωμᾰ́τοιν toîn dolōmắtoin |
τῶν δολωμᾰ́των tôn dolōmắtōn | ||||||||||
| Dative | τῷ δολώμᾰτῐ tôi dolṓmătĭ |
τοῖν δολωμᾰ́τοιν toîn dolōmắtoin |
τοῖς δολώμᾰσῐ / δολώμᾰσῐν toîs dolṓmăsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ δόλωμᾰ tò dólōmă |
τὼ δολώμᾰτε tṑ dolṓmăte |
τᾰ̀ δολώμᾰτᾰ tằ dolṓmătă | ||||||||||
| Vocative | δόλωμᾰ dólōmă |
δολώμᾰτε dolṓmăte |
δολώμᾰτᾰ dolṓmătă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
δόλωμα • (dóloma) n (plural δολώματα)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | δόλωμα (dóloma) | δολώματα (dolómata) |
| genitive | δολώματος (dolómatos) | δολωμάτων (dolomáton) |
| accusative | δόλωμα (dóloma) | δολώματα (dolómata) |
| vocative | δόλωμα (dóloma) | δολώματα (dolómata) |