From Ancient Greek εἰρωνικός (eirōnikós).
ειρωνικός • (eironikós) m (feminine ειρωνική, neuter ειρωνικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ειρωνικός (eironikós) | ειρωνική (eironikí) | ειρωνικό (eironikó) | ειρωνικοί (eironikoí) | ειρωνικές (eironikés) | ειρωνικά (eironiká) | |
genitive | ειρωνικού (eironikoú) | ειρωνικής (eironikís) | ειρωνικού (eironikoú) | ειρωνικών (eironikón) | ειρωνικών (eironikón) | ειρωνικών (eironikón) | |
accusative | ειρωνικό (eironikó) | ειρωνική (eironikí) | ειρωνικό (eironikó) | ειρωνικούς (eironikoús) | ειρωνικές (eironikés) | ειρωνικά (eironiká) | |
vocative | ειρωνικέ (eironiké) | ειρωνική (eironikí) | ειρωνικό (eironikó) | ειρωνικοί (eironikoí) | ειρωνικές (eironikés) | ειρωνικά (eironiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ειρωνικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ειρωνικός, etc.)