ευτυχισμένος • (eftychisménos) m (feminine ευτυχισμένη, neuter ευτυχισμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ευτυχισμένος (eftychisménos) | ευτυχισμένη (eftychisméni) | ευτυχισμένο (eftychisméno) | ευτυχισμένοι (eftychisménoi) | ευτυχισμένες (eftychisménes) | ευτυχισμένα (eftychisména) | |
| genitive | ευτυχισμένου (eftychisménou) | ευτυχισμένης (eftychisménis) | ευτυχισμένου (eftychisménou) | ευτυχισμένων (eftychisménon) | ευτυχισμένων (eftychisménon) | ευτυχισμένων (eftychisménon) | |
| accusative | ευτυχισμένο (eftychisméno) | ευτυχισμένη (eftychisméni) | ευτυχισμένο (eftychisméno) | ευτυχισμένους (eftychisménous) | ευτυχισμένες (eftychisménes) | ευτυχισμένα (eftychisména) | |
| vocative | ευτυχισμένε (eftychisméne) | ευτυχισμένη (eftychisméni) | ευτυχισμένο (eftychisméno) | ευτυχισμένοι (eftychisménoi) | ευτυχισμένες (eftychisménes) | ευτυχισμένα (eftychisména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ευτυχισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ευτυχισμένος, etc.)