From Ancient Greek ἐφήμερος (ephḗmeros, “living but a day; for the day, daily”), from ἐπ(ί) (ep(í), “upon”, “on”) + ἡμέρᾱ (hēmérā, “day”).
εφήμερος • (efímeros) m (feminine εφήμερη, neuter εφήμερο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | εφήμερος (efímeros) | εφήμερη (efímeri) | εφήμερο (efímero) | εφήμεροι (efímeroi) | εφήμερες (efímeres) | εφήμερα (efímera) | |
genitive | εφήμερου (efímerou) | εφήμερης (efímeris) | εφήμερου (efímerou) | εφήμερων (efímeron) | εφήμερων (efímeron) | εφήμερων (efímeron) | |
accusative | εφήμερο (efímero) | εφήμερη (efímeri) | εφήμερο (efímero) | εφήμερους (efímerous) | εφήμερες (efímeres) | εφήμερα (efímera) | |
vocative | εφήμερε (efímere) | εφήμερη (efímeri) | εφήμερο (efímero) | εφήμεροι (efímeroi) | εφήμερες (efímeres) | εφήμερα (efímera) |