θαυματουργός

Ancient Greek

Etymology

From θαῦμα, θαυματ- (thaûma, thaumat-) +‎ -ουργός (-ourgós). Also substantivised.

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaw.ma.turˈɡos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θaβ.ma.turˈɣos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θav.ma.turˈɣos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θav.ma.turˈɣos/

Adjective

θαυματουργός • (thaumatourgós) m or f (neuter θαυματουργόν); second declension (Koine)

Synonym of θαυματοποιός (thaumatopoiós): wonder-working; acrobatic; juggler

Related terms

θαυμᾰτουργέω (thaumatourgéō) / θαυμᾰτουργῶ (thaumatourgô)
θαυμᾰτούργημα n (thaumatoúrgēma)
θαυμᾰτουργία f (thaumatourgía)
τεθαυματουργημένος (tethaumatourgēménos, participle)

and see: θαῦμα (thaûma) and ἔργον (érgon)

Descendants

> Byzantine Greek: θαυματουργός (thaumatourgós) (inherited)
- > Greek: θαυματουργός (thavmatourgós) (inherited)
→ Greek: θαυματουργός (thavmatourgós) (learned)

Noun

θαυμᾰτουργός • (thaumatourgós) m (genitive θαυμᾰτουργοῦ); second declension (Koine)

conjurer, magician, juggler
puppet-showman, puppet maker
(Koine, Christianity) miracle worker, wonderworker

Declension

Second declension of ὁ θαυμᾰτουργός; τοῦ θαυμᾰτουργοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ θαυμᾰτουργός ho thaumatourgós	τὼ θαυμᾰτουργώ tṑ thaumatourgṓ	οἱ θαυμᾰτουργοί hoi thaumatourgoí
Genitive	τοῦ θαυμᾰτουργοῦ toû thaumatourgoû	τοῖν θαυμᾰτουργοῖν toîn thaumatourgoîn	τῶν θαυμᾰτουργῶν tôn thaumatourgôn
Dative	τῷ θαυμᾰτουργῷ tôi thaumatourgôi	τοῖν θαυμᾰτουργοῖν toîn thaumatourgoîn	τοῖς θαυμᾰτουργοῖς toîs thaumatourgoîs
Accusative	τὸν θαυμᾰτουργόν tòn thaumatourgón	τὼ θαυμᾰτουργώ tṑ thaumatourgṓ	τοὺς θαυμᾰτουργούς toùs thaumatourgoús
Vocative	θαυμᾰτουργέ thaumatourgé	θαυμᾰτουργώ thaumatourgṓ	θαυμᾰτουργοί thaumatourgoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Old Church Slavonic: чоудотворьць (čudotvorĭcĭ) (calque) (see there for further descendants)
→ Medieval Latin: thaumatūrgus
- → Dutch: thaumaturg
- → English: thaumaturge, thaumaturgus
- → French: thaumaturge (learned)
- → Galician: taumaturgo (learned)
- → Italian: taumaturgo (learned)
- → Portuguese: taumaturgo (learned)
- → Spanish: taumaturgo (learned)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek θαυματουργός (thaumatourgós). For icons or saints, inherited from Byzantine Greek θαυματουργός (thaumatourgós). Morphologically, θαύμα, θαυματ- (thávma, thavmat-) +‎ -ουργός (-ourgós).

Pronunciation

IPA^(key): /θav.ma.tuɾˈɣos/
Hyphenation: θαυ‧μα‧τουρ‧γός

Adjective

θαυματουργός • (thavmatourgós) m (feminine θαυματουργή or θαυματουργός, neuter θαυματουργό)

miracle-working, who makes miracles
θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ― thavmatourgí eikóna tis Panagías ― icon of Holy Mary that makes miracles
(figurative) exceptionally effective or efficient
θαυματουργό φάρμακο ― thavmatourgó fármako ― miracle-working medicine

μικρό αλλά θαυματουργό ― mikró allá thavmatourgó ― (expression) small, but it works wonders

Declension

Declension of θαυματουργός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θαυματουργός •	θαυματουργή •	θαυματουργό •	θαυματουργοί •	θαυματουργές •	θαυματουργά •
genitive	θαυματουργού •	θαυματουργής •	θαυματουργού •	θαυματουργών •	θαυματουργών •	θαυματουργών •
accusative	θαυματουργό •	θαυματουργή •	θαυματουργό •	θαυματουργούς •	θαυματουργές •	θαυματουργά •
vocative	θαυματουργέ •	θαυματουργή •	θαυματουργό •	θαυματουργοί •	θαυματουργές •	θαυματουργά •

Formal: with learned feminine in the ancient fashion, like θαυματουργός (thaumatourgós)

Declension of θαυματουργός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θαυματουργός •	θαυματουργός •	θαυματουργό •	θαυματουργοί •	θαυματουργοί •	θαυματουργά •
genitive	θαυματουργού •	θαυματουργού •	θαυματουργού •	θαυματουργών •	θαυματουργών •	θαυματουργών •
accusative	θαυματουργό •	θαυματουργό •	θαυματουργό •	θαυματουργούς •	θαυματουργούς •	θαυματουργά •
vocative	θαυματουργέ •	θαυματουργέ •	θαυματουργό •	θαυματουργοί •	θαυματουργοί •	θαυματουργά •

Related terms

θαυματουργά (thavmatourgá, adverb)
θαυματούργημα n (thavmatoúrgima)
θαυματουργημένος (thavmatourgiménos, participle)
θαυματούργηση f (thavmatoúrgisi)
θαυματουργία f (thavmatourgía)
θαυματουργικά (thavmatourgiká, adverb)
θαυματουργικός (thavmatourgikós, adjective)
θαυματουργώ (thavmatourgó, verb)

and see: θαύμα (thávma) and έργο (érgo)

References

^ “θαυματουργός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998
^ θαυματουργός - Kriaras, Emmanuel (1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of the Kriaras' Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. 1–14. Vols 15- under I. Kazazes.)] (in Greek), Thessaloniki: Centre for the Greek language Online edition (abbreviations) Printed edition 2022: 22 vols.)

[1] “θαυματουργός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998

[2] θαυματουργός - Kriaras, Emmanuel (1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of the Kriaras' Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. 1–14. Vols 15- under I. Kazazes.)] (in Greek), Thessaloniki: Centre for the Greek language Online edition (abbreviations) Printed edition 2022: 22 vols.)

θαυματουργός

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Related terms

Descendants

Noun

Declension

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Related terms

References

Wikious

Boobota

Sagapedia