Learned borrowing from Koine Greek κατάλληλος (katállēlos, “suitable; (Ancient) corresponding”),[1] from κατα- (kata-) + ἀλλήλων (allḗlōn).
κατάλληλος • (katállilos) m (feminine κατάλληλη, neuter κατάλληλο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κατάλληλος (katállilos) | κατάλληλη (katállili) | κατάλληλο (katállilo) | κατάλληλοι (katálliloi) | κατάλληλες (katálliles) | κατάλληλα (katállila) | |
| genitive | κατάλληλου (katállilou) | κατάλληλης (katállilis) | κατάλληλου (katállilou) | κατάλληλων (katállilon) | κατάλληλων (katállilon) | κατάλληλων (katállilon) | |
| accusative | κατάλληλο (katállilo) | κατάλληλη (katállili) | κατάλληλο (katállilo) | κατάλληλους (katállilous) | κατάλληλες (katálliles) | κατάλληλα (katállila) | |
| vocative | κατάλληλε (katállile) | κατάλληλη (katállili) | κατάλληλο (katállilo) | κατάλληλοι (katálliloi) | κατάλληλες (katálliles) | κατάλληλα (katállila) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κατάλληλος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κατάλληλος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο καταλληλότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||