κατάστρωμα

Ancient Greek

καταστρώννῡμι (katastrṓnnūmi, “to spread out, cover”) +‎ -μα (-ma), the former from κατα- (kata-) +‎ στρώννῡμι (strṓnnūmi, “to spread out”).^[1]

κᾰτάστρωμᾰ • (katástrōma) n (genitive κᾰταστρώμᾰτος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ κᾰτά̆στρωμᾰ tò katástrōma	τὼ κᾰτᾰστρώμᾰτε tṑ katastrṓmate	τᾰ̀ κᾰτᾰστρώμᾰτᾰ tà katastrṓmata
Genitive	τοῦ κᾰτᾰστρώμᾰτος toû katastrṓmatos	τοῖν κᾰτᾰστρωμᾰ́τοιν toîn katastrōmátoin	τῶν κᾰτᾰστρωμᾰ́των tôn katastrōmátōn
Dative	τῷ κᾰτᾰστρώμᾰτῐ tôi katastrṓmati	τοῖν κᾰτᾰστρωμᾰ́τοιν toîn katastrōmátoin	τοῖς κᾰτᾰστρώμᾰσῐ / κᾰτᾰστρώμᾰσῐν toîs katastrṓmasi(n)
Accusative	τὸ κᾰτά̆στρωμᾰ tò katástrōma	τὼ κᾰτᾰστρώμᾰτε tṑ katastrṓmate	τᾰ̀ κᾰτᾰστρώμᾰτᾰ tà katastrṓmata
Vocative	κᾰτά̆στρωμᾰ katástrōma	κᾰτᾰστρώμᾰτε katastrṓmate	κᾰτᾰστρώμᾰτᾰ katastrṓmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “στόρνυμι (> DER στρῶμα (κατά-, ὑπο-, etc.)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1409-10

κατάστρωμα • (katástroma) n (plural καταστρώματα)

Declension of **κατάστρωμα**
	singular	plural
nominative	κατάστρωμα (katástroma)	καταστρώματα (katastrómata)
genitive	καταστρώματος (katastrómatos)	καταστρωμάτων (katastromáton)
accusative	κατάστρωμα (katástroma)	καταστρώματα (katastrómata)
vocative	κατάστρωμα (katástroma)	καταστρώματα (katastrómata)