μέλιττᾰ • (mélittă) f (genitive μελίττης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μέλιττᾰ hē mélittă |
τὼ μελίττᾱ tṑ melíttā |
αἱ μέλιτται hai mélittai | ||||||||||
| Genitive | τῆς μελίττης tês melíttēs |
τοῖν μελίτταιν toîn melíttain |
τῶν μελιττῶν tôn melittôn | ||||||||||
| Dative | τῇ μελίττῃ têi melíttēi |
τοῖν μελίτταιν toîn melíttain |
ταῖς μελίτταις taîs melíttais | ||||||||||
| Accusative | τὴν μέλιττᾰν tḕn mélittăn |
τὼ μελίττᾱ tṑ melíttā |
τᾱ̀ς μελίττᾱς tā̀s melíttās | ||||||||||
| Vocative | μέλιττᾰ mélittă |
μελίττᾱ melíttā |
μέλιτται mélittai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||