From Proto-Indo-European *mey- (“small, little”) + -ίων (-íōn, “comparative adjective suffix”).[1]
μείων • (meíōn) m or f (neuter μεῖον); third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | μείων meíōn |
μεῖον meîon |
μείονε meíone |
μείονε meíone |
μείονες / μείους meíones / meíous |
μείονᾰ / μείω meíonă / meíō | ||||||||
Genitive | μείονος meíonos |
μείονος meíonos |
μειόνοιν meiónoin |
μειόνοιν meiónoin |
μειόνων meiónōn |
μειόνων meiónōn | ||||||||
Dative | μείονῐ meíonĭ |
μείονῐ meíonĭ |
μειόνοιν meiónoin |
μειόνοιν meiónoin |
μείοσῐ / μείοσῐν / μειόνοις meíosĭ(n) / meiónois |
μείοσῐ / μείοσῐν meíosĭ(n) | ||||||||
Accusative | μείονᾰ / μείω meíonă / meíō |
μεῖον meîon |
μείονε meíone |
μείονε meíone |
μείονᾰς / μείους meíonăs / meíous |
μείονᾰ / μείω meíonă / meíō | ||||||||
Vocative | μεῖον meîon |
μεῖον meîon |
μείονε meíone |
μείονε meíone |
μείονες / μείους meíones / meíous |
μείονᾰ / μείω meíonă / meíō | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μεῖον meîon |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|