From Proto-Indo-European *mey- (“small, little”) + -ίων (-íōn).
μείων • (meíōn) m or f (neuter μεῖον); third declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | μείων meíōn |
μεῖον meîon |
μείονε meíone |
μείονε meíone |
μείονες / μείους meíones / meíous |
μείονᾰ / μείω meíona / meíō | ||||||||
| Genitive | μείονος meíonos |
μείονος meíonos |
μειόνοιν meiónoin |
μειόνοιν meiónoin |
μειόνων meiónōn |
μειόνων meiónōn | ||||||||
| Dative | μείονῐ meíoni |
μείονῐ meíoni |
μειόνοιν meiónoin |
μειόνοιν meiónoin |
μείοσῐ / μείοσῐν / μειόνοις meíosi(n) / meiónois |
μείοσῐ / μείοσῐν meíosi(n) | ||||||||
| Accusative | μείονᾰ / μείω meíona / meíō |
μεῖον meîon |
μείονε meíone |
μείονε meíone |
μείονᾰς / μείους meíonas / meíous |
μείονᾰ / μείω meíona / meíō | ||||||||
| Vocative | μεῖον meîon |
μεῖον meîon |
μείονε meíone |
μείονε meíone |
μείονες / μείους meíones / meíous |
μείονᾰ / μείω meíona / meíō | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| μεῖον meîon |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||