μετα- (meta-) + οἰκίᾱ (oikíā)
μετοικίᾱ • (metoikíā) f (genitive μετοικίᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ μετοικῐ́ᾱ hē metoikĭ́ā |
τὼ μετοικῐ́ᾱ tṑ metoikĭ́ā |
αἱ μετοικῐ́αι hai metoikĭ́ai | ||||||||||
Genitive | τῆς μετοικῐ́ᾱς tês metoikĭ́ās |
τοῖν μετοικῐ́αιν toîn metoikĭ́ain |
τῶν μετοικῐῶν tôn metoikĭôn | ||||||||||
Dative | τῇ μετοικῐ́ᾳ têi metoikĭ́āi |
τοῖν μετοικῐ́αιν toîn metoikĭ́ain |
ταῖς μετοικῐ́αις taîs metoikĭ́ais | ||||||||||
Accusative | τὴν μετοικῐ́ᾱν tḕn metoikĭ́ān |
τὼ μετοικῐ́ᾱ tṑ metoikĭ́ā |
τᾱ̀ς μετοικῐ́ᾱς tā̀s metoikĭ́ās | ||||||||||
Vocative | μετοικῐ́ᾱ metoikĭ́ā |
μετοικῐ́ᾱ metoikĭ́ā |
μετοικῐ́αι metoikĭ́ai | ||||||||||
Notes: |
|