From νεκρός (nekrós, “corpse”) + μαντεία (manteía, “divination”).
νεκρομᾰντείᾱ • (nekromanteíā) f (genitive νεκρομᾰντείᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ νεκρομᾰντείᾱ hē nekromanteíā |
τὼ νεκρομᾰντείᾱ tṑ nekromanteíā |
αἱ νεκρομᾰντεῖαι hai nekromanteîai | ||||||||||
Genitive | τῆς νεκρομᾰντείᾱς tês nekromanteíās |
τοῖν νεκρομᾰντείαιν toîn nekromanteíain |
τῶν νεκρομᾰντειῶν tôn nekromanteiôn | ||||||||||
Dative | τῇ νεκρομᾰντείᾳ têi nekromanteíāi |
τοῖν νεκρομᾰντείαιν toîn nekromanteíain |
ταῖς νεκρομᾰντείαις taîs nekromanteíais | ||||||||||
Accusative | τὴν νεκρομᾰντείᾱν tḕn nekromanteíān |
τὼ νεκρομᾰντείᾱ tṑ nekromanteíā |
τᾱ̀ς νεκρομᾰντείᾱς tā̀s nekromanteíās | ||||||||||
Vocative | νεκρομᾰντείᾱ nekromanteíā |
νεκρομᾰντείᾱ nekromanteíā |
νεκρομᾰντεῖαι nekromanteîai | ||||||||||
Notes: |
|
Learnedly, from Hellenistic Koine Greek νεκρομαντεία.[1] By surface analysis, νεκρο- (nekro-, “necro-, dead”) + -μαντεία (-manteía, “-mancy, divination”)
νεκρομαντεία • (nekromanteía) f (plural νεκρομαντείες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | νεκρομαντεία (nekromanteía) | νεκρομαντείες (nekromanteíes) |
genitive | νεκρομαντείας (nekromanteías) | νεκρομαντειών (nekromanteión) |
accusative | νεκρομαντεία (nekromanteía) | νεκρομαντείες (nekromanteíes) |
vocative | νεκρομαντεία (nekromanteía) | νεκρομαντείες (nekromanteíes) |