ντρέπομαι

• εντρέπομαι (entrépomai) (very rare, in the ancient fashion)
• ντρέπουμαι (ntrépoumai) (colloquial variant)

Inherited from Byzantine Greek ντρέπομαι (ntrépomai), from Hellenistic Koine Greek ἐντρέπομαι (entrépomai, “I respect”) of active Ancient Greek ἐντρέπω (entrépō, “turn about; feel shame”), from ἐν (en, “in, on”) + τρέπω (trépō, “I turn”).^[1]

• IPA^(key): /ˈdɾe.po.me/
• Hyphenation: ντρέ‧πο‧μαι

ντρέπομαι • (ntrépomai) deponent (past ντράπηκα) ^[2]

1. (intransitive) to be shy, be bashful

   Ντρέπομαι να μιλήσω στα κορίτσια.

   Ntrépomai na milíso sta korítsia.

   I'm too shy to talk to girls.

   Ντρεπόταν να μιλήσει ο ένας στον άλλον.

   Ntrepótan na milísei o énas ston állon.

   They were shy of speaking to each other.

2. (intransitive) to be ashamed, feel shame

   Ντράπηκα με τον τρόπο που μίλησε στην μητέρα του.

   Ntrápika me ton trópo pou mílise stin mitéra tou.

   I was ashamed of the way he spoke to his mother.

   Θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι’ αυτό που έκανες.

   Tha éprepe na ntrépesai gi’ aftó pou ékanes.

   You ought to be ashamed of what you did.

3. (transitive, rare) to respect

   Ντρεπόταν τον καθηγητή.

   Ntrepótan ton kathigití.

   He respected the professor.

• σα δε ντρέπεσαι! (sa de ntrépesai!, “shame on you!”, literally “as if you aren't ashamed”)

• καταντρέπομαι (katantrépomai, “I am extremely ashamed, shy”)
• ντροπή f (ntropí, “shyness, shame”)
• ντροπαλός (ntropalós, “shy, bashful”)
• ντροπιάζω (ntropiázo, “I shame, I disgrace”)