From Ancient Greek νόμιμος (nómimos). By surface analysis, νόμος (nómos) + -ιμος (-imos).
νόμιμος • (nómimos) m (feminine νόμιμη, neuter νόμιμο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | νόμιμος (nómimos) | νόμιμη (nómimi) | νόμιμο (nómimo) | νόμιμοι (nómimoi) | νόμιμες (nómimes) | νόμιμα (nómima) | |
| genitive | νόμιμου (nómimou) | νόμιμης (nómimis) | νόμιμου (nómimou) | νόμιμων (nómimon) | νόμιμων (nómimon) | νόμιμων (nómimon) | |
| accusative | νόμιμο (nómimo) | νόμιμη (nómimi) | νόμιμο (nómimo) | νόμιμους (nómimous) | νόμιμες (nómimes) | νόμιμα (nómima) | |
| vocative | νόμιμε (nómime) | νόμιμη (nómimi) | νόμιμο (nómimo) | νόμιμοι (nómimoi) | νόμιμες (nómimes) | νόμιμα (nómima) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο νόμιμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο νόμιμος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο νομιμότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||