παράνομος

Ancient Greek

Etymology

From παρά (pará, “beyond”) + νόμος (nómos, “law”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rá.no.mos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈra.no.mos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈra.no.mos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈra.no.mos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈra.no.mos/

Adjective

πᾰρᾰ́νομος • (paránomos) m or f (neuter πᾰρᾰ́νομον); second declension

acting contrary to law and custom, lawless, violent
- 405 BCE, Euripides, The Bacchae 997
(of things) contrary to law, unlawful, illegal
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.17
1. (Attic law, substantive) an illegal or unconstitutional measure
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, 573.19,22

Inflection

Second declension of πᾰρᾰ́νομος; πᾰρᾰ́νομον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πᾰρᾰ́νομος paránomos	πᾰρᾰ́νομον paránomon	πᾰρᾰνόμω paranómō	πᾰρᾰνόμω paranómō	πᾰρᾰ́νομοι paránomoi	πᾰρᾰ́νομᾰ paránoma
Genitive	πᾰρᾰνόμου paranómou	πᾰρᾰνόμου paranómou	πᾰρᾰνόμοιν paranómoin	πᾰρᾰνόμοιν paranómoin	πᾰρᾰνόμων paranómōn	πᾰρᾰνόμων paranómōn
Dative	πᾰρᾰνόμῳ paranómōi	πᾰρᾰνόμῳ paranómōi	πᾰρᾰνόμοιν paranómoin	πᾰρᾰνόμοιν paranómoin	πᾰρᾰνόμοις paranómois	πᾰρᾰνόμοις paranómois
Accusative	πᾰρᾰ́νομον paránomon	πᾰρᾰ́νομον paránomon	πᾰρᾰνόμω paranómō	πᾰρᾰνόμω paranómō	πᾰρᾰνόμους paranómous	πᾰρᾰ́νομᾰ paránoma
Vocative	πᾰρᾰ́νομε paránome	πᾰρᾰ́νομον paránomon	πᾰρᾰνόμω paranómō	πᾰρᾰνόμω paranómō	πᾰρᾰ́νομοι paránomoi	πᾰρᾰ́νομᾰ paránoma
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πᾰρᾰνόμως paranómōs		πᾰρᾰνομώτερος paranomṓteros		πᾰρᾰνομώτᾰτος paranomṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

πᾰρᾰνομῐ́ᾱ (paranomíā)

Descendants

Greek: παράνομος (paránomos)
→ Old Armenian: տարօրինակ (tarōrinak) (calque)

Greek

Etymology

From Ancient Greek παράνομος (paránomos, “against the law”).

Adjective

παράνομος • (paránomos) m (feminine παράνομη, neuter παράνομο)

illegal
Synonym: άνομος (ánomos)

Antonym: νόμιμος (nómimos)
underground

Declension

Declension of παράνομος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παράνομος •	παράνομη •	παράνομο •	παράνομοι •	παράνομες •	παράνομα •
genitive	παράνομου •	παράνομης •	παράνομου •	παράνομων •	παράνομων •	παράνομων •
accusative	παράνομο •	παράνομη •	παράνομο •	παράνομους •	παράνομες •	παράνομα •
vocative	παράνομε •	παράνομη •	παράνομο •	παράνομοι •	παράνομες •	παράνομα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παράνομος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παράνομος, etc.)

Noun

παράνομος • (paránomos) m (plural παράνομοι)

outlaw, a person denied legal rights.

Declension

declension of παράνομος

case \ number	singular	plural
nominative	παράνομος •	παράνομοι •
genitive	παρανόμου •	παρανόμων •
accusative	παράνομο •	παρανόμους •
vocative	παράνομε •	παράνομοι •

παράνομος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Derived terms

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Adjective

Declension

Noun

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia