From πᾰρᾰ́νομος (paránomos, “lawless, violent”) + -ῐ́ᾱ (-íā).
πᾰρᾰνομῐ́ᾱ • (paranomíā) f (genitive πᾰρᾰνομῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πᾰρᾰνομῐ́ᾱ hē paranomíā |
τὼ πᾰρᾰνομῐ́ᾱ tṑ paranomíā |
αἱ πᾰρᾰνομῐ́αι hai paranomíai | ||||||||||
Genitive | τῆς πᾰρᾰνομῐ́ᾱς tês paranomíās |
τοῖν πᾰρᾰνομῐ́αιν toîn paranomíain |
τῶν πᾰρᾰνομῐῶν tôn paranomiôn | ||||||||||
Dative | τῇ πᾰρᾰνομῐ́ᾳ têi paranomíāi |
τοῖν πᾰρᾰνομῐ́αιν toîn paranomíain |
ταῖς πᾰρᾰνομῐ́αις taîs paranomíais | ||||||||||
Accusative | τὴν πᾰρᾰνομῐ́ᾱν tḕn paranomíān |
τὼ πᾰρᾰνομῐ́ᾱ tṑ paranomíā |
τᾱ̀ς πᾰρᾰνομῐ́ᾱς tā̀s paranomíās | ||||||||||
Vocative | πᾰρᾰνομῐ́ᾱ paranomíā |
πᾰρᾰνομῐ́ᾱ paranomíā |
πᾰρᾰνομῐ́αι paranomíai | ||||||||||
Notes: |
|
παρανομία • (paranomía) f (plural παρανομίες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | παρανομία • | παρανομίες • |
genitive | παρανομίας • | παρανομιών • |
accusative | παρανομία • | παρανομίες • |
vocative | παρανομία • | παρανομίες • |