From ολοκληρώ(νω) (olokliró(no)) + -τικός (-tikós) with semantic loan from French total, totalitaire and (calcul) intégral.[1]
ολοκληρωτικός • (oloklirotikós) m (feminine ολοκληρωτική, neuter ολοκληρωτικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ολοκληρωτικός (oloklirotikós) | ολοκληρωτική (oloklirotikí) | ολοκληρωτικό (oloklirotikó) | ολοκληρωτικοί (oloklirotikoí) | ολοκληρωτικές (oloklirotikés) | ολοκληρωτικά (oloklirotiká) | |
| genitive | ολοκληρωτικού (oloklirotikoú) | ολοκληρωτικής (oloklirotikís) | ολοκληρωτικού (oloklirotikoú) | ολοκληρωτικών (oloklirotikón) | ολοκληρωτικών (oloklirotikón) | ολοκληρωτικών (oloklirotikón) | |
| accusative | ολοκληρωτικό (oloklirotikó) | ολοκληρωτική (oloklirotikí) | ολοκληρωτικό (oloklirotikó) | ολοκληρωτικούς (oloklirotikoús) | ολοκληρωτικές (oloklirotikés) | ολοκληρωτικά (oloklirotiká) | |
| vocative | ολοκληρωτικέ (oloklirotiké) | ολοκληρωτική (oloklirotikí) | ολοκληρωτικό (oloklirotikó) | ολοκληρωτικοί (oloklirotikoí) | ολοκληρωτικές (oloklirotikés) | ολοκληρωτικά (oloklirotiká) | |